Palabras na toma de posesión de concelleira: Paula Vázquez Verao [pleno-xuño 11]

O pasado 11 de xuño, ás 00:01, constituíase a corporación municipal soberina para a lexislatura 2011-2015.

En primeiro lugar, os concelleiros e concelleiras xuraron ou prometeron os seus cargos, pasando, logo á elección de alcalde, que se fixo sen que previamente os candidatos tomasen a palabra.

O candidato do PP, Luis Fernández Guitián, recibiu os apoios do seu grupo político, con sete escanos: Luis Fernández Guitián, Domingo López Fernández, José Elías González Prieto, Sonia Fernández Martínez, Carmen Pérez Pérez, Abel López Fernández e Mirian Teresa Pérez Vázquez.

O candidato do PSOE, Iñaki Rodríguez Pérez, recibiu os dous votos do seu grupo, composto por el mesmo e por Eloy Pérez Otero.

O candidato do BNG, Alfonso Campos Pérez, só recibiu un dos dous votos do seu grupo, o de Paula Vázquez Verao, pois el mesmo abstívose.

Como resultado da votación, Luis Fernández Guitián resultou elixido alcalde do Concello de Sober.

A continuación, o alcalde electo leu un discurso no que lembrou aos seus predecesores no cargo, falou das liñas mestras do seu programa - viño, turismo, música - e pediu colaboración á oposición, rematando coa lectura do poema Bando, de Manuel María.

Logo, sen terse pechado a sesión, a prensa xa se dispoñía a entrevistar ao novo alcalde cando, a petición da oposición, este lles deu a palabra aos outros grupos políticos, falando tanto o BNG coma o PSOE. Ao remate, Alfonso Campos Pérez agasallou á nova corporación co libro de poemas Petroglifia, de Xosé Lois García, adicado a Sober. O grupo nacionalista de Sober, por boca da portavoz, Paula Vázquez Verao, expresou o que resumimos a seguir.

Estamos aquí polo Pleno, non pola hora que é, pero é evidente que o despregue mediático se produce porque esta sesión é convocada pasado só un minuto do prazo legal para a constitución das corporacións. Poida que non sexa “de todo malo”, como dixera o candidato do PP á alcaldía que Sober exa coñecido por isto, pero o que si pode ser “malo” é que este pleno nos vaia dar a medida da lexislatura: é dicir, que importe máis o fulgor mediático que o debate e a práctica política. Nós, o nacionalismo galego, queremos que Sober sexa recoñecido pola súa beleza paisaxística, pola súa riqueza patrimonial e por unha boa xestión política, non por "plenos ás doce da noite". Ademais, o pleno xa é traballar, non vale dicir que se convoca o Pleno á noite porque se quere traballar ao día seguinte dende primeira hora: o Pleno é fundamental no traballo municipal.

Por outra parte, se queremos facer esta sesión realmente significativa, con impacto mediático e simbólico, recoñezamos todos e todas hoxe, solemnemente, como o facemos o grupo do BNG, á corporación municipal que se sentou aquí hai 75 anos, a corporación elixida en febreiro de 1936, composta por xentes humildes de Sober - labregos, xornaleiros, - que foron  asasinados, encarcelados ou expedientados por facer o que hoxe facemos nós. Recoñezámolos, porque este Concello non será moralmente lexítimo ata que faga un recoñecemento explícito da situación vivida en Galiza, e en Sober, do 36 en diante, que non foi unha guerra civil, senón un xenocidio, unha masacre en frío na que morreron milleiros de persoas sen haber fronte de guerra. E isto non é pasado, é presente, porque unha sociedade decide o que quere ser: se quere recoñecer o que sucedeu ou se quere seguir perpetuando o esquecemento e, con elo, perpetuando a ignominia. E, dende logo, eu e os meus compañeiros de lista non podíamos ocupar esta cadeira sen lembrar a aqueles que sentaron aquí en 1936 e que sufriron por defender os dereitos da poboación máis castigada. Por iso, un recordo especial aos concelleiros de Sober asasinados: Daniel Álvarez Carnero, de 33 anos, e Edmundo Pérez Díaz, de 34 anos, executados en Lugo por terse desprazado alí para defender a legalidade republicana, e José Benito Mantilla González, labrego, de 63 anos, asasinado unha noite despois de tortura.

Que sirvan os seus nomes para lembrar a todas as persoas que morreron ou foron represaliadas por causas políticas en Sober (con 356 persoas encarceladas entre 1936 e 1940 temos unha das porcentaxes de detencións máis altas de Galicia). 

O Luis – chamámolo así en plan informal porque, coma o resto dos concelleiros e concelleiras deste pleno, é amigo e veciño – pode ser un gran xestor, sen dúbida. Pero, xestionar non o é todo: hai que ter unha idea clara de sociedade. Nós queremos unha sociedade xusta, sen explotación de ningún tipo, onde cada quen poida desenvolver as súas capacidades persoais… Por iso, o Bloque Nacionalista Galego, apoiará todas as iniciativas que vaian nesa liña – e, como sempre fixemos, seguiremos a aportar as nosas propias propostas. Malia este apoio nas cuestións que beneficien a Sober e que axuden a construír un Sober con futuro, non podemos apoioar a investidura do candidato do PP porque non imos votar a partidos que defenderon sempre aos poderosos e machacaron aos débiles (apoio a rescatar os bancos causantes da crise con cartos públicos, elevación dos impostos indirectos ou a entrada na Unión Europea: que sería hoxe de Sober se nos deixaran producir o leite que podiamos producir, por exemplo?). Tampouco podemos apoiar, nin o mínimo, a un Partido Popular – irónico nome – que está dende a Xunta a destruír Galiza alí onde pode e como pode: recurtando e privatizando servizos públicos, coma a Sanidade, permitindo concesións empresariais en paraxes naturais únicos, aprobando un imposto sobre o consumo de auga, cobrar polo feito de consumir auga, non por derrochala, senón polo feito de beber, un goberno corrupto e falaz-mentiroso (onde quedou a promesa de rematar co paro en 45 días cando Galiza rexistrou a maior subida do paro do Estado?) e o único goberno do mundo que lexisla en contra da lingua propia do seu país - por certo, que Manuel María, a quen citou o alcalde, era gran defensor da lingua -. Así que, sinceramente, non queremos que o alcalde siga o exemplo da Xunta, como acaba de manifestar que vai facer.

Descupade que falemos aquí, en Sober, de Galiza, pero é que Sober está na Galiza, como está no mundo, e non podemos ignorar tampouco os problemas globais: a desigualdade, o expolio aos países do Sul, o deterioro medioambiental… A xente de Sober imos ter que resituármonos nese contexto de crise – as cousas vanse poñer aínda máis duras –, e temos a capacidade de facelo: desenvolvendo o noso sector agrario, por exemplo, para que poidamos vivir en Sober.

Deste xeito, queremos que esta sexa a lexislatura do aproveitamento das nosas potencialidades, a lexistalura do respecto polo medio ambiente, a lexislatura duns servizos sociais orientados á integración de todas as persoas na vida social, á convivencia. Un servizos sociais que tomen en serio as situacións de exclusión social e maltrato e que non consideren ás persoas maiores coma meros obxectos: as persoas somos moito máis que un voto.

E, por suposto, queremos que esta sexa a lexislatura da democracia, a real, a participativa, a das asembleas parroquiais, onde se informe á xente do que se pode facer en cada parroquia e cómo facelo, a das comisións de temas específicos, a da xente que poida elixir en que se gastan determinadas partidas orzamentarias.

Iso sí, nós queremos facer dos concellos institucións que permitan aínda máis esa participación e cunha lei que se adapte á realidade galega. Inda hoxe, desgraciadamente, está vixente en parte un texto de Castelao do Sempre en Galiza, de hai máis de 70 anos:

“O municipio rural de Galicia é o tobo da raposería caciquil. Ao botarmos unha ollada sobor do territorio galego é doado advertir que a poboación está distribuída en “natural desorde”, en evidente contraste cos módulos de agrupamento social en Castela e demais rexións hespañolas… Fóra das vilas e cibdades… o municipio en Galiza é un órgano arbitrario, delimitado artificialmente e cunha función simulada. O esprito nivelador do Estado centralista impúxonos un réxime local estraño ás características demográficas do noso país… O Concello rural de Galiza non se asenta en entidades naturais ou históricamente diferenciadas, e nesas condicións carede de alento vital e de control efectivo para que a súa xestión ofreza garantías de acerto”.

E, por último, lembremos sempre que a democracia non só está aquí nestas catro paredes: está nas xentes que, xeración a xeración, fixeron de Sober o que é. Foi grazas ao traballo e vida da xente común todo o que temos (o viño, a paixase da ribeira, as igrexas románicas ou o campo de fútbol): ha de ser a xente común, participando nun proxecto común en igualdade, a que transforme Sober. Sen non se conta coa xente, o que se poida facer dende este Concello, aínda que sexa espectacular e saia na televisión, non vale para nada.