Pleno en apoio ao sector lácteo galego: intervención en nome da Asemblea de Sober [pleno-agosto 12].

As centrais sindicais agrarias SLG, ASAJA e Unións Agrarias remitiron aos grupos políticos galegos unha moción para dar a coñecer a dramática situación do sector lácteo galego e esixir unha serie de medidas á Xunta e ao Goberno Central.

A moción pode consultarse aquí, na web do SLG.

Intervención de Paula Vázquez Verao.

"Dende a Asemblea Nacionalista de Sober damos o noso apoio á moción e á campaña que a impulsa, destinada a informar ao pobo galego sobre a crise do sector lácteo; así mesmo, a concelleira Paula Vázquez Verao renuncia ao cobro da dieta da sesión do Pleno, tal como propoñen os sindicatos agrarios, indicando que tería sido interesante destinar as dietas correspondentes ao Pleno á campaña en apoio ao sector lácteo galego.

A moción explica claramente a situación de emerxencia das explotacións leiteiras galegas, co prezo do leite dos máis baixos de Europa (0,29 € por litro de media este ano), agravado polo incremento dos custos de produción, debido, entre outras causas, á suba espectacular de fertilizantes, piensos, combustibles e electricidade. Deixar morrer o sector lácteo galego é facer desaparecer milleiros de empregos e, como di a moción, perder a axentes de xestión do territorio, os gandeiros, poñendo en maior risco de deterioro ambiental o noso rural.

Está ben que as distintas forzas políticas galegas nos poñamos de acordo no apoio ao sector lácteo, pero, máis aló da retórica, hai que ser consecuentes na práctica. As forzas políticas do sistema apoiaron entusiasticamente a entrada na UE nas condicións nas que se produciu, sendo fonde da caída dos sectores estratéxicos da economía da Galiza.

O problema non é meramente "económico", "do mercado", senón que é un problema político, de modelo político.

O problema ten dimensión global: un sistema mundial de produción, o capitalista, destinado ao lucro de cada vez menos persoas e non á satisfacción das necesidades da Humanidade.

O problema ten dimensión europea: a entrada na UE fíxose en condicións desfavorables para os produtos galegos, que serían competencia de outras producións do centro do sistema.

Na Galiza actual, o do sector lácteo non é problema de produción, prodúcese máis que hai vinte anos, as explotacións leiteiras galegas mercaron cuota e modernizáronse, mesmo contra a política da UE que procuraba reducir o potencial do sector. O problema é de organización do mercado: tendo un mercado de proximidade deficitario o leite galego debería ser máis valorado. En cambio, o leite producido na Galiza é mercado polas empresas a prezo máis baixo que o de outros lugares, facendo ruinosa a súa produción. Así, o problema é a falta de soberanía política e financeira de Galiza (máis despois do expolio do aforro galego e dos únicos instrumentos financeiros do noso País que eran as caixas de aforro), que non permite desenvolver un sector transformador dos produtos leiteiros no propio País, apostando pola innovación (lembremos que o goberno do PP reduciu o orzamento de I+D+i nesta lexislatura). Durante vinte anos gobernou o PP de Fraga, tendo a disposición as caixas como instrumentos ao servizo da política da Xunta e fondos europeos que puido ter usado para crear un sector leiteiro puxante e non o fixo. Por exemplo, quen se preocupou por desenvolver o potencial leiteiro desta comarca? Hai máis de vinte anos funcionaba unha rede de recollida de leite a pequenos produtores de Sober e outros municipios por parte da empresa Queixerías Prado. Un poder galego digno de tal nome debería ter impulsado a innovación en dita empresa queixeira, para que diversificara a súa produción, fomentando a recollida de proximidade, con axudas a explotacións labregas para que se especializaran na produción leiteira, con estudos para a consolidación de mercado... Pero todo se deixou ao arbitrio dos "mercados", e a cabana gandeira reduciuse en Sober drasticamente tras o ingreso no Mercado Común. Agora, todas as forzas políticas nos laiamos, pero non todas temos o mesmo nivel de responsabilidade. 

É necesario tamén revisar o modelo de produción en canto aos custes ambientais, apostando por explotacións ecolóxicas (hai exitosas experiencias ecolóxicas de produción láctea na Galiza) que aumentan a calidade, tando dos produtos coma a "calidade de vida" das familias produtoras.

Cómpre, tamén, non esquecer con respecto ao problema do leite, a idea da soberanía alimentaria, concepto que, por exemplo, un dos sindicatos impulsores, o SLG, ten divulgado na Galiza. A soberanía alimentaria hoxe, é un dos retos da Humanidade, cando cada vez menos compañías transnacionais controlan a producióna alimentaria, mentras se perpetúa a fame. Hai, a nivel mundial, unha vontade de exterminio do campesiñado, sector social que pode protagonizar unha rebelión contra o sistema global inxusto: se o campesiñado e os pobos non controlamos o noso sector alimentario básico, dominarannos totalmente, a nosa vida dependerá do lucro duns poucos. E iso é internacionalismo, non o mercado "desregulado". O estado do sector lácteo galego hai que enmarcalo nesa loita mundial pola soberanía alimentar, que é unha loita pola liberdade.